Sahi, hangisi daha yorucudur; maskeyle yaşamak mı, maskesiz yaşamak mı? Maskelerin çıktığı noktada başlayan nedir?
Maske gerçekleri saklamak, onları olduklarından farklı göstermek için kullandığımız bir araç gibidir. Maskenin her an arkasına saklanıp gerçeklerden kaçabiliriz. Maskelerin olduğu yerde gerçeğe ulaşmak zordur, gerçekler kaybolur gider. Hem maskeyi takan, hem de ona bakan aldanmaktadır. Dışarıdan maske güzel ve süslüdür. Arkasındakini ancak tahmin edebiliriz, ama hiçbir zaman tam olarak bilemeyiz. Bazen maske arkasında çirkin bir şey saklar, ama o zaman bile gerçekleri saklamak haklı gösterilemez. Gerçeklerle yüzleşebildiğimiz kadar güçlü oluruz. (Beril)
Maskeler. Gerçeği örtbas etmek, ortadan kaldırmak için kullandığımız araçlardır. Çünkü saklamaya çalışırken başarılı olduğumuz şey kendi zayıflığımızdır aslında. Amaç ister sevgi ve/ya arkadaşlık olsun, ister hırs ve çıkarlarımız; maskeler varsa ikiyüzlülük de vardır.
Gelmiş geçmiş en saf en dürüst insanmış gibi davranmak da bir maskeye bürünmektir, öyleyse her zamanki gibi başkalarından bahsetmektense, gelin bu sefer oku kendimize çevirelim.
Neden maskelere ihtiyaç duyuyoruz? Neden saklanıyoruz? Gerçek benliğimizi yadsıdığımız, kendimizden kaçtığımız ve hatta korktuğumuz için olabilir mi mesela? Anlaşılamayacağımız düşüncesiyle büründüğümüz maskeler altında, insanlara görmek istediklerini sunuyoruz. Kaçımız “Nasılsın?” sorusuna “İyiyim.”den farklı bir yanıt verebildi?
Maskeler biz olmayan her şeydir. Fark edemediğimiz şey de dünyanın en profesyonel yalancısı dahi olsak kendimizden kaçamayacağımızdır. Gün gelecek, insanlar maskelerine öylesine alışmış olacaklar ki aynaya baktıklarında gördüklerinden en küçük bir şüphe duymaz hale gelecekler.(Cansu)
Maske, bana bir insanın göründüğü gibi olmadığını düşündürüyor. İnsanların iyi maskenin arkasına gizlenip iyi izlenimle bazı faaliyetlerde bulunabileceğini, kötü maskenin arkasına geçip, otorite kazanabileceğini düşünüyorum. Gerçeği saptırmanın, yanlışı doğru yapmanın, yalanı örtmenin, kötüyü gizlemenin aracı, aygıtı olarak görüyorum maskeyi…
Maskenin gerçeği örttüğünü ve gerçekleri değiştirerek “yanlış olanı doğru yaptığını” düşünüyorum. Bu durumda da aklıma maskelerin çıkarılması durumunda ne yaşanacağı sorusu aklıma geliyor; bu sorunun da cevaplarını kendimi sorgulayarak bulmaya çalıştım, işte cevabım: Maskeleri düşürdüğümüzde tüm gerçekler eski ve gerçek haline döner; yanlış olgular anlaşılır ve bu olgular gerçekleri aktaracak şekilde biçim kazanır.
İşte maskenin gücü bu boyutlara gelebilir. İnsanlar ise “maskenin gücünü” kötüye değil, iyiye yani; yalan söyleyip sıyrılmaya değil, düşüncelerini özgürce –baskı altında olmadan- dile getirmek için kullanabilmelidir. (Berkin)
Maske bana gizem ve kaygıyı çağrıştırıyor. İçindekinin bilinmezliğinin verdiği boşluk duygusu bunun en büyük sonucu. Maskeyi takmak bile insanı soru işaretleriyle dolu bir odaya sürüklüyormuş gibi hissetiriyor bana. Karşındakinin saf duyguları değilde makyaj rötüşlenmiş sahteliğini görmek beni rahatsız ediyor. Maskeler her zaman bu kadar kötü mü derseniz hayır cevabını veririm ;çünkü nasıl bazen küçük yalanlar karşıdakini üzmekten kaçındırıyorsa bu maskelerde aynı işlevi görebilirler. Ne zaman o maskeler düşerse büyük ihtimalle arkasından büyük bir kavga alevlenir bütün sırlar ortaya çıkar ve oyun bitmiş demektir. Oyunu bitirmek hepimiz için bu kadar kolay mıdır peki? İşte asıl soru bu bence o oyun için feda ettiğimz insanlar onların güvenleri , bunların hepsinden sırf saflığını doğruluğunu götermek için bırakır mısın? Zor sorular cevaplamak için ama şunu çok iyi biliyorum ki bana ne kadar rahatsız huzursuz hissetmemi sağlasalarda arada büründüğüm maskelersiz devam edebilirmiyim yaşamı ma malesef kesinlikle hayır…(Fem)
Kayıtlar
