“Öfke insanların veya hayvanların algıladıkları bir tehdit veya hakaret karşısında sergiledikleri düşmanlık duygusudur.” Öfkenin sözlük tanımından da yola çıkarak; “yalan, güvensizlik, aldatma, sözünde durmama” gibi durumlarda ortaya çıktığını söyleyebiliriz. Kısacası birisine karşı hissedilen güvensizlikten doğan bir duygudur “öfke”. Peki, öfke ne değildir? Saldırgan olmak değildir, olmamalıdır. Şiddetin bahanesi değildir. İntikam yolu da değildir. İnsanların kontrol etmekte en çok zorlandıkları duygudur öfke. Esasında soyut olan bir duyguyu şiddete başvurarak somutlaştırmak değildir. Öfke asla somut bir hal almamalıdır.
Günlük hayattan ufak örnekler olarak; Sabah yolunuzu kesen bir sürücü, otobüsünüzü kaçırmanız, ya da anne-babalar için asla toplanmayan çocuk odaları kızdırabilir, öfkelendirebilir. Listeyi daha devam ettirebiliriz. Benim fikrime göre kadınlarda öfke daha çok yakın ilişkileri yüzünden tetikleniyor. Kendilerini yakınları tarafından hayal kırıklığına uğratılmış, ya da bu insanların karşılığında bir şey vermeden kendilerinden çok şey beklediğinden kaynaklanıyor. Erkekleri ise, onlarca kere tamir edilmesine karşın bir türlü çalışmayan aletler, futbol, politika vb şeyler sinirlendirir.
Öfke, düşündüklerini söyleyemeyip içinde tutunca, herhangi bir şeyi içine atınca, bir şekilde karşılık veremeyince birikir. Tıpkı bir yanardağın patlamadan önce patlayacağı şeyleri içinde biriktirmesi gibidir. Öfkenin birikmesi patlamayla son bulur. İçerikte haklıyken, düşüncelerimizi patlayarak söylediğimiz için haksız konumuna düşeriz. Köşeye sıkışınca oradan kurtulmak için bir tür savunma mekanizması gibi iş görür öfkemizi kusmak. Biriken öfkeyi kontrol etmek çok zordur, tıpkı bir yanardağın patlamasına engel olamamanız gibi.
Kayıtlar
