yaşarken öğreniyorum ki-5

"Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği" (Ataol Behramoğlu)

Sizin şimdiye kadar yaşadıklarınızdan öğrendikleriniz….. Üç anahtar kavram ve nedeni…

Hızla akıp giden nehir suyunda sürüklenirken ömrüm bir yanda kayıplarım diğer yanda içselleştirip kimselerin dokunmasına izin vermediğim değerlerim… Ya kayıplarım fazlaysa endişesiyle tartıyorum yaşamımın iki zıt kutbunu. Kalbini kırdıklarımı, yarım kalan aşklarımı, yanağından bir damla gözyaşı düşmesine neden olduklarımı koyuyorum önce teraziye. Çok ağırlar. Bu gerçek yüzüme bir tokat gibi çarpıyor. Suskunlaşıyorum. Dalgınlaşıyorum. Bir süre sonra toparlanıp ‘Kendine gel! Şimdi tartının diğer koluna değerlerini koyma zamanı. Korkma!’ diyorum. Elimin titremesine engel olamayarak güldürdüğüm dostlarımı, omzumu verdiğim insanları, pişmanlıklarımı koyuyorum terazinin diğer koluna. Nasıl olur? Değerlerim daha ağır! Uzun uzun düşünüyorum bunu sağlayan şey ne diye. Geçmişimdeki bu kadar kaybı en aza indirgeyen şey ne olabilir? Sonra birden farkına varıyorum. O kelime ‘pişmanlık’. Evet, çok hata yapmışım bu hayatta ama yine de bir yolunu bulup açtığım yaraları merhemleyebilmişim. Yani pişman olup olgunlaşabilmişim. Şimdi yaşamıma hiç yara açmadan olgunlaşabilmiş biri olarak devam etmek isterdim. Fakat yinede geçmişte yanlışlarımı düzeltebilmek için uğraştığımı bilmek bu burukluğuma merhem oluyor.(Neslihan)