Aslında yaşam bisiklete binmek gibidir; çünkü...
...siz pedal çevirmedikçe ilerlemeniz olanaksızdır. Siz denemedikçe kimse, size ne kadar yardım etmeye çalışırsa çalışsın, başarmanızı sağlayamaz. Mesela yaşama üç tekerlekli bisikletle başlarız. Bazı insanlar bırakamaz üç tekerlekli bisikleti. Bazen bırakmak istemezler; çünkü korkarlar karşılarına çıkabileceklerden. Bazen de aileleri izin vermez.
Hep arkalarında durmak, gidemediğinde itmek isterler onları. Fakat bir noktadan sonra, onlar da itemez, yalnız kalır insan ve pedal çevirmeyi bilmediği için kalır yolun ortasında.
...siz pedal çevirmedikçe ilerlemeniz olanaksızdır. Siz denemedikçe kimse, size ne kadar yardım etmeye çalışırsa çalışsın, başarmanızı sağlayamaz. Mesela yaşama üç tekerlekli bisikletle başlarız. Bazı insanlar bırakamaz üç tekerlekli bisikleti. Bazen bırakmak istemezler; çünkü korkarlar karşılarına çıkabileceklerden. Bazen de aileleri izin vermez.
Hep arkalarında durmak, gidemediğinde itmek isterler onları. Fakat bir noktadan sonra, onlar da itemez, yalnız kalır insan ve pedal çevirmeyi bilmediği için kalır yolun ortasında.
Arada sırada karşımıza çıkacak küçük eğimler bizi çok kolay yanıltır. Özellikle yukarı doğru olanlar… Yaşadığımız zorluklar birer yokuş gibidir. Daha başlamadan bizi korkutur, çoğunlukla yolumuzu değiştirmemize neden olur. Bazen kendimizi güçlü hissederiz yokuşun başında; fakat yorulduğumuz anda pes etmeye hazırızdır. Daha hızlı pedal çevirmemiz, daha çok çaba sarf etmemiz gerekirken, kendimizi aşağı bırakırız. Bu düşüş bizi daha da korkutur ve zorluklardan kaçınmamıza neden olur.
Bazı insanlarsa nefesleri tükenene kadar denerler. Tepeye ulaştıklarında ise doya doya manzaranın keyfini çıkarır ve kendilerini aşağı doğru bırakırlar; ama aşağı inerken bile asla kontrolü bırakmazlar ve bu mutluluğu tekrar yaşamak için yeni yokuşlar aramaya koyulurlar. İşte mutlu yaşamak budur.
Kayıtlar
