1-Aşağıda
verilen deyimlerin anlamlarını
açıklayıp birer cümlede kullanınız.
A-Ekmeğine yağ sürmek
Açıklama: işini kolaylaştırmak
Örnek Cümle: Rakibi doğru proje
üstünde çalışmadığından, Ali’nin ekmeğine yağ sürdü.
B- Aba altından sopa
göstermek
Açıklama: tehdit etmek
Örnek Cümle: İstemediği davranışlarda
bulununca aba altından sopa gösterdi.
C- Kim kime dum duma
Açıklama:
Örnek Cümle: …………………………………………………………………….
C- Gözü açık gitmek
Açıklama: istediği bir şey olmadan
ölmek
Örnek Cümle: Topkapı Sarayı’nı
göremediğinden gözü açık gitti.
2- Aşağıda birinci
sütunda verilen deyimleri, ikinci sütunda verilen açıklamalarla eşleştiriniz.
Uygun harfleri ilgili kutucuğa yerleştiriniz.
1.
|
Deyimler
|
2.
|
Anlamları
|
A
|
Ekmeğine
kan doğramak
|
C
|
Parasını
bitirmek, zarar edip batırmak.
|
B
|
Eli
uzun
|
E
|
Hiç
parası olmamak
|
C
|
Sermayeyi
kediye yüklemek
|
F
|
İlerlemeyen,
gereksiz bir işle uğraşmak.
|
D
|
Leyleği
havada görmek.
|
D
|
Çok
gezmek.
|
E
|
Meteliğe
kurşun atmak
|
A
|
Bir
kimseyi acılar, gözyaşları içinde bırakacak davranışta bulunmak.
|
F
|
Pösteki
saymak
|
B
|
Fırsat
buldukça öteberi aşıran.
|
3-Aşağıdaki tümcelerde “ağız” sözcüğünün,
kullanıldığı yerlere göre kazandığı anlamları altındaki kutucuklara yazınız.
“Ağızları
kopmuş bir çay takımının arasına gizlenmiş, koyu renkli bir cildi oradan alarak
bana uzattı.”
|
“Yemek yerken sürekli ağzını şapırdatması sinirime
dokunuyordu.”
Yemek yenen organ
|
“Ertesi gün bazı gazeteler, bu
haberi, yarı resmî bir ağızla yalanladılar.”
Üslupla
|
“Anlaşılmaz,
garip köylü ağızlarıyla
konuşuluyordu.”
Şive (ağız)
|
“Düne kadar Türkiye ekonomisinin kırılgan olduğunu söyleyen piyasa
profesörleri, bugün gerçekleri görerek ağız
değiştirdi.”
Savunduğu düşünceyi değiştirmek |
4-Aşağıdaki tümcelerde “bırakmak”
sözcüğünün kazandığı anlamları, boşluklara yazınız. (4)
a.Kitapları şuraya bırak ................koymak
|
b.Ablası, okulu bırakmış .........son
vermek
|
c.Sigarayı ben de bıraktım ..........son vermek
|
d.Beni sınıfta bırakamazsınız
artık .......sınıf
tekrarı
|
5- Aşağıdaki metinlerde altı
çizili sözcüklerin, metinde hangi anlamda kullanılmış olduklarını sözlük
kullanmadan yazınız.
a)“Turna
katarları geçiyordu gölün
üstünden, gölgeleri maviye düşerek. Van Gölü günün her anında bir renk cümbüşüne yunup arınıyordu. Bir bakmışsın göl bir anda som turuncuya kesmiş, bir
turuncu şimseği gün doğudan girmiş, günbatıdan çıkmış. Bir turuncu düşü gibi.
Ve peri kızının başı turuncu şimşeğinin, dalgasının üstünde. Bir bakmışsın
gölün bir ucundan bir mor şimşeği girmiş, bütün gölü som mora boyayarak öteki
uçtan çıkmış, ak köpüklü dalgalarla bütün gölü sürükleyerek Süphandağı’nın
oralardan çekmiş, ağzına kadar çiçekle, turnalarla dolmuş Patnos Ovası’nda
durup kalmış. Bir bakmışsın göl som kırmızı çalkalanıyor, bir yanı dupduru bir
maviye keserek…”
(Yaşar Kemal, Kimsecik)
Katar: ..….…………………………
Cümbüş: ………………………….
Yunmak: ………………………….
Som: dışı kaplanmamıi
b) “Tanyerleri ışıdı ışıyacaktı.
Deniz sütlimandı, apaktı.
Küreklerin şıpırtısından başka ses yoktu. Martılar daha uyanmamıştı. Gün
doğmadan önceleri, dünya dümdüzken, deniz işte böyle sonsuz bir aklığa keser.
Poyraz Musa dün akşamdan bu yana
hemen hemen hiç soluk almadan, ince, telaşsız bir uyumla kürek çekiyordu. Kimi
zaman belli belirsiz bir yel esiyor, sonra yitiveriyordu. Delikanlının ter
kokusuna küreklerden gelen deniz kokusu karışıyordu. Yorulmuştu ya
aldırmıyordu. Denizin de apak kesildiğini görünce avuçlarının acıdığını,
yorgunluğunu, her şeyi unuttu. Seher yeliyle birlikte içine, onu alıp uçuran bir
sevinç geldi oturdu. Akşamdan beri sanki kürek çekmiyormuşçasına birden
canlandı, küreklere asıldı, altındaki kayık uçuyordu. Deniz daha sütbeyazdı.
Kayık, kürekler, gökyüzü, yıldızlar da apaktı. Poyraz Musa da tepeden tırnağa
apaktı. Karşı dağların ardı aydınlanınca deniz menevişledi. Denizin üstünde çok mor, çok turuncu, çok
yeşil, çok sarı, çok kırmızı ışıklar kaynaşmaya başladı. Poyraz Musa, başını
kaldırıp karşıya bakınca az ilerdeki adayı gördü, hızını kesti, kayığı
durdurdu, ayağa kalktı, kollarını açtı, derin bir soluk aldı, kayık sağa sola
hafiften sallanıyordu. Bir tansıkla
karşı karşıyaydı. Ada pespembe bir ışığa batmıştı. Pembe ışık denize yansımış
inceden dalgalanıyordu.” (Yaşar Kemal, Fırat Suyu Kan Akıyor Baksana, Bir Ada Hikayesi 1)
Sütliman: ……sakindi,sessizdi
Meneviş: …renklenmek
Tansık: ……nefesle
c)“Toplandı, önce
dudağı geldi eski yerine; ama gözlerinde o bulaşıklık
güç arındı. Okuması kötü değil. Ben gözlerine bakıyorum. Yeşil, yeşil ya, çipil bir yeşil bu. Tatsız.
Nasıl denir? İşte kurbağa yeşili, soğuk. Ergenlikleri de var. İnce keskin
dudakları. Ne çirkin çocuk. Çirkin ama bir çocuk körpeliği var onda, ya da bir
genç erkek duyarlığı. Bacağımı ondan yana uzatsam diyorum. Uzattım.
Kıpırdarken dizi bacağıma süründü. Bir kelimeyi yanlış okudu.
— İyi
bak o kelimeye, dedim.
“Düzeltti. Yüzüne
kan çıkıyor. Şimdi kalksam, arkasına geç-sem, kitaba eğilsem, göğsümü sırtına
bastırsam. Kıpırdamıyorum. Ağır bir hava var odada. Oysa ilkyaz daha. Bungun,
ağır, sıkıntılı bir hava bu. Necati hep okuyor. Kurbağa sesi gibi. Nasıl da benziyor
kurbağaya. Bir tiksinti, bir bulantı kabarıyor içimde. Kendimden iğreniyorum.
Ses kesildi.
Kalktım pencereyi
açtım. Şu sıkıntılı hava dağılsın. (Yusuf Atılgan,
Evdeki)
Bulaşık:
………………………..
Çipil:
……………………………
İlkyaz:
……………………………
Bungun: kapalı
d) “Ölümünün üzerinden şu kadar yıl geçmişti.
Geceleri -geç vakit- odama girdiğimde duyarlığımın
titreyerek, ürpertiyle beklediği bilinmez bir çıtırtı, yürürken kağşayan döşeme tahtalarının
çıkardığı belirsiz bir inilti, birdenbire, kocaman bir korku gibi, saklandığı
yerden çıkarıyor, yeniden yaşatmaya başlıyordu onu. Karanlık, onu daha da
duyulur, görülür kılıyordu sanki. Bunu önlemek için eve girince oda kapısının
önünde bir an bekliyor, sonar kapıyı açar açmaz ilk işim, gözlerimi yumup
kapının girişindeki elektrik düğmesine basıp ışığı yakmak oluyordu. Biraz
bekledikten sonar yüreğimin delice atışları arasında, onsuz olmasını dilediğimi
odayı –evet- onsuz buluyordum.” (Erdal
Öz, Odalarda)
Duyarlık: ……………………………
Kağşamak: …gıcırdayan
e) “Saçmalıyordum. Sürücünün filmini şıpın işi çevirmiştim ya, şimdi
de kaset üzerine sabukluyordum.
Oysa o sabaha dek –haydi, düşleri saymayalım- kendimi akıllı uslu bir adam
bilmiştim. İş işten geçecekti ama-biri kulağıma fısıldıyordu sanki- kötülükten
–her neyse o- korunmanın bir yolu vardı belki. Kaseti, bakmamın beklenebileceği
bir saatten once ya da sonra izlemek gibi. Ya da ‘yeri geldiğinde’ cama değil,
oradaki kişinin baktığı yere bakmak gibi… Yani, filmdeki kişi bana baktığı
anda, onun baktığı yere, herhalde arkama bakmak… yazılmamış bir polis romanının abuk sabuk bir
kişisi olarak ‘akıllıca’ davranmağa mı çalışıyordum, beceremediğim halde? Kendimi,
belli etmeden, çimdiklemem gerekiyordu. Bütün bunlar bir düşte miydi?... hayır,
uyumuyor, düş görmüyordum. ‘Ses mi gelir oldu kulaklarıma?’ tedirginliğim nasıl
artmasın bu halime baktıkça? Kaseti usuma
getirmekte neden sanki gecikmiştim o kadar? Bu –durup dururken- kayıverişimde,
sürücünün payı var mıydı?” (Bilge Karasu, Kılavuz)
Şıpın işi: ……………………………
Sabuklamak: ……………………………
Us: sahibine
Burak Balık